یادم باشد حرفی نزنم که دلی بلرزد ، قلبی بشکند.خطی ننویسم که آزار دهد کسی را.
یاد باشد که همه دل و احساس دارند و تنها دل ما دل نیست.
یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر و محبت ندهم ، دورنگی را با کمتر از صداقت جواب ندهم.
یادم باشد به دوستانم خیانت نکنم ، راز آنها را پیش دیگران فاش نکنم و در غیبت آنها جز به نیکی سخنی نگویم ، زیرا من باید به مفهوم مطلق انسان باشم.
یادم باشد بین افراد نفاق نیفکنم چون در مقابل وجدانم مسئولم
یادم باشد همیشه دست محبت را پیش بیاورم ، آخر انسان تشنۀ محبت است.
یادم باشد با تمام وجود مهرم را ، عشقم را ابراز کنم به آنان که منتظر محبت من هستند.
امید به زندگی را در دل تمامی انسانهایی که با آنها ارتباط دارم تقویت کنم.
دوست بدارم تا دوستم بدارند ، محبت کنم تا محبت ببینم.
آن زمان است که همچون پروانه دورم خواهند گشت و مرا دوست خواهند داشت.
یادم باشد که باید در برابر فریادها سکوت کنم و برای سیاهی نور بپاشم و مرهمی برای دل های شکسته باشم.
یادم باشد از چشمه در خروش بگیرم و از آسمان پاک زیستن را.
یادم باشد راست بگویم و از راستی نترسم و به دوستانم دروغ نگویم.
یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام...نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان و گذشتۀ خود.
یادم باشد زندگی را دوست داشته باشم.
یادم باشد که انسان هستم پس انسان بمانم.